بررسی رابطه بین خودآگاهی و سبک‌های مدیریتی (مطالعه موردی فرماندهان یک سازمان نظامی)

نویسندگان

1 دانشگاه جامع امام حسین (ع)

2 دانشگاه علم و فرهنگ

چکیده

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین خودآگاهی فرماندهان یکی از نیروهای نظامی و سبک‌های مدیریتی آنان انجام شد.
روش: جامعه آماری پژوهش حاضر، فرماندهان یکی از نیروهای نظامی با جامعه آماری 450 نفر است که با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه‌گیری تصادفی، تعداد 252 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شد. برای طراحی سوالات مرتبط با خودآگاهی از پرسشنامه استاندارد شامل 11 سوال و برای سوالات سبک‌های مدیریتی از پرسشنامه محقق ساخته شامل 35 سوال استفاده شد. آلفای کرونباخ به دست آمده برای پرسشنامه‌های فوق به ترتیب 89/0 و 91/0 بود که پایایی قابل قبولی را نشان می‌دهد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، از روش‌های آزمون همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد.
نتایج: نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان می‌دهد که همبستگی معناداری بین خودآگاهی فرماندهان و سبک‌های مدیریتی (679/0) آنها وجود دارد. همچنین وجود رابطه معنا‌دار بین خودآگاهی فرماندهان و سبک‌های مدیریتی نهاد مدار، فردمدار و کارمدار به تائید آماری رسیده است. بر اساس نتایج حاصل از رگرسیون خطی چندگانه، دو متغیر بازخورد (225/0) و خودگشودگی (588/0) از تغییرات سبک‌های مدیریتی را تبیین می‌نماید.
بحث: با توجه به نتایج پ‍ژوهش حاضر، خودآگاهی فرماندهان می‌تواند منجر به شناخت بهتر دیگران و در نتیجه ارتباط بهتر و کاهش تنیدگی شغلی و فشار روانی در کارکنان شود و با اعمال سبک‌های مدیریتی اثربخش عملکرد شغلی افراد و سازمان را ارتقاء بخشد.

کلیدواژه‌ها