مقدمه: جانبازان هشت سال دفاع مقدس ، دچار آسیب‌های جسمی و روانی بسیاری شده‌اند که بر ابعاد مختلف سلامت روان خانواده به خصوص همسر و فرزندان آنان تأثیر مستقیم دارد. این تاثیرات منجر به بروزاختلال در کارکردهای مختلف اجتماعی، شغلی یا رفتاری آنها می‌گردد. باتوجه به این‌که سهم زیادی از توانمندی‌های افراد به سلامت روانی آنها و خوش‌بین بودن نسبت به مسائل مختلف زندگی و توانایی مقابله با مشکلات را دارد، هدف اصلی این پژوهش تعیین اثربخشی امیددرمانی بر افزایش تاب‌آوری و خوش‌بینی فرزندان دختر جانباز و بررسی این مداخله در مرحله پیگیری می‌باشد.
روش: جامعه آماری ،کلیه فرزندان دختر جانباز شهر تهران در سال تحصیلی91-90 می‌باشند که از بین آنها تعداد 30 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (هرگروه 15نفر). روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی و طرح پیش‌آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. گروه آزمایش طی 8 جلسه تحت آموزش امیددرمانی قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه خوش‌بینی LOT-R، و پرسش‌نامه‌ی تاب‌آوری CD-RIS بودند.
نتایج: نتایج به دست آمده از طریق روش آماری تحلیل کوواریانس با تأکید بر مقدار F به دست آمده در منبع تغییرات گروه در سطح (05/0P=) در هر دو متغیر وابسته (تاب‌آوری و خوش‌بینی) نشان داد که امیددرمانی مؤثر بوده به طوری که باعث افزایش میانگین‌های پس آزمون در گروه آزمایش شده است. همچنین در مرحله پیگیری که بعد از حدود چهارماه انجام شد، با در نظر گرفتن مقدارt برای متغیرهای تاب‌آوری و خوش‌بینی در سطح (05/0P=) تفاوت معناداری بین نمرات پس‌آزمون، گروه آزمایش و نمرات پیگیری وجود نداشت و می‌توان گفت امیددرمانی در افزایش نمره تاب‌آوری و خوش‌بینی فرزندان دختر جانباز ثبات دارد.
بحث: امیددرمانی باعث افزایش تاب‌آوری و خوش‌بینی فرزندان دختر جانباز می‌شود و این نتیجه در مرحله پیگیری نیز ثبات دارد.
)