احمدی زمانی، زهرا؛ گودرزی، اکرم؛ دیالمه، نیکو. 1398. مرور سیستماتیک عوامل مؤثر بر مسئولیتپذیری دانشآموزان با تأکید بر نقش مدرسه. دو فصلنامه علمی علوم تربیتی از دیدگاه اسلام. دوره 7، شماره 13. 57- 23 .
اسلامی، فریدون؛ رستمی، مهدی؛ سعادتی، نادره. 1397. اثربخشی واقعیتدرمانی به شیوه گروهی بر کاهش رفتارهای سهلانگارانه و افزایش مسئولیتپذیری در دانشجویان. فصلنامه پژوهشهای نوین روانشناختی، سال 13، ش 51، ص 22-1.
اشجاری، مریم؛ زاهد بابلان؛ شریف، علی رضایی. 1393. رابطه سبک مدیریّت کلاس و انگیزه پیشرفت با یادگیری خودگردان دانشآموزان دوره متوسطه شهرستان مرند. فصلنامه رهبری و مدیریت آموزشی، سال چهارم، ص 33-22.
ای بیباد، الیشا. 1395. روانشناسی اجتماعی آموزش و پرورش. ترجمه کارشکی، حسین؛ آزاد صفت، سید نادر؛ سوری، علی.تهران. انتشارات آوای نور. شماره، ص
جعفری، علیرضا؛ نادی، محمدعلی؛ منشئی، غلامرضا. 1397. اثربخشی بسته آموزشی خودراهبر بر مسئولیتپذیری تحصیلی و اهمالکاری تحصیلی در دانشجویان. مجله توسعهی آموزش جندیشاپور، فصلنامه مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی. سال نهم. ویژهنامه. 1397. ص 63-48.
حاجی محمدی آرانی، میثم؛ تقوایی، داوود، 1394. پیشبینی پیشرفت تحصیلی براساس مسئولیتپذیری و ادراک از محیط کلاس دانشآموزان پسر متوسطه. ویژهنامه روانشناسی معاصر،10، ص 451-453.
خدابخشی، مهدی؛ عابدی، محمدرضا. 1388. بررسی روشهای افزایش مسئولیتپذیری در دانشآموزان دوره راهنمایی شهررضا در سال تحصیلی، 85-1384. فصلنامه مطالعات روانشناختی. دوره 5، شماره 1، ص 138-113.
خدیویی، اسدالله؛ الهی، امین. 1392. بررسی رابطه بین مسئولیتپذیری و پیشرفت تحصیلی دانشآموزان دختر مقطع اول متوسطه (پایه هفتم) شهرستان مهاباد. مجله زن و مطالعات خانواده. سال 5، شماره 4. صص 59-37.
دلاور، علی. 1382. مبانی نظری و عملی پژوش در علوم انسانی و اجتماعی. انتشارات رشد.
رفعتیان، عبدالحسین. 1385.مسئولیتپذیری. چاپ هفتم. تهران. نشر قطره.
زارعی، حیدرعلی؛ فرضی، حمیده. 1397. بررسی رابطه بین مسئولیتپذیری با خودکارآمدی تحصیلی دانشآموزان پایه ششم شهرستان شاهیندژ. رویش روانشناسی. سال هفتم، شماره 9، شماره پیاپی 30، ص 323-309.
سیف، علیاکبر. 1388. روانشناسی پرورشی نوین: روانشناسی یادگیری و آموزش. تهران نشر دوران.
شارف، ریچارد اس (1391). نظریههای رواندرمانی و مشاوره. ترجمه مهرداد فیروزبخت (1391). تهران. انتشارات خدمات فرهنگی رسا.
شریعت باقری، محمدمهدی؛ نیکپور، فاطمه. 1397. تأثیر آموزش مهارتهای اجتماعی ارتباطی بر مسئولیتپذیری و -سازگاری دانشآموزان. روشها و مدلهای روانشناختی، سال نهم، شماره 32، ص 223-207.
شیشهفر، هدیه؛ شفیع آبادی، عبدالله. 1396. اثربخشی آموزش واقعیتدرمانی بر افزایش شادکامی و مسئولیتپذیری و کاهش احساس تنهایی. پژوهشنامه تربیتی. سال 12، شماره 52. صفحات 166-145.
صاحبی، علی. 1398. مسئولیتپذیری فضیلت گمشده در خانه، مدرسه و اجتماع. تهران. انتشارات سایه سخن.
صادقیان، عباس؛ فخری، محمدکاظم؛ حسنزاده، رمضان. 1398. اثربخشی واقعیتدرمانی گروهی بر سرمایه روانشناختی و مسئولیتپذیری نوجوانان طلاق. سلامت اجتماعی. دوره 7، شماره 1. صص 37-28.
طباطبائی، سید موسی؛ آلبویه، گوهر؛ جهان، الهه؛ طباطبایی، خدیجه سادات. 1393. مجله روانشناسی مدرسه. دوره 3، شماره 1/82-68. ص 149-68.
طهرانیمقدم، حامد؛ شریعت باقری، محمدمهدی. 1397. ارتباط عملکرد خانواده با مسئولیتپذیری و ارضای نیازهای روانی پایه دانشآموزان پسر دبیرستانی. فصلنامه خانوادهپژوهی، سال 14، شماره 5، ص 235-221.
عبدالهی، معصومه؛ قدسی، پروانه. 1397. مقایسه تابآوری و مسئولیتپذیری نوجوانان بزهکار و غیربزهکار. مجله دانشگاه علوم پزشکی مشهد. سال 61. ویژهنامه 1. صص 364- 358.
غریبی، حسن. 1396. اثربخشی آموزش مهارت حل مسأله بر مسئولیتپذیری دانشآموزان پسر سال سوم متوسطه دوره اول. مجله علمی پژوهشیِ پژوهشهای برنامه درسی، انجمن مطالعات برنامه درسی ایران. دوره هفتم، شماره دوم، پیاپی 14، ص 67-87.
فاطمی عقدا، مهناز. 1397. بررسی رابطه هوش معنوی با مسئولیتپذیری و شادکامی دانشآموزان دختر مقطع متوسطه. فصلنامه تعلیم و تربیت. شماره 142. صص 141- 129.
کاظمپور، اسماعیل. 1391. تأثیر روش یادگیری مشارکتی در رشد مهارتهای اجتماعی دانشآموزان. فصلنامه رهبری و مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی، 1 (6،) 106ـ87
کاظمپور، اسماعیل، باباپور و اجاری. 1396.تأثیر آموزش صلح بر مسئولیتپذیری دانشآموزان. رهیافتی نو در مدیریت آموزش، سال هشتم، شماره4، زمستان 96، پیاپی 32، 82-65.
گرات- مارنات، ۱۳۸۶. راهنمای سنجش روانی. ترجمه حسن پاشا شریفی، محمدرضا نیکخو. جلد دوم. تهران. انتشارات سخن.
گلسر، ویلیام. 1384. مدارس بدون شکست. ترجمه ساده، حمزه. تهران. انتشارات رشد.
گلسر،ویلیام. ۱۳۹۵.تئوری انتخاب. ترجمه علی صاحبی. چاپ نهم. انتشارات سایه سخن.
گلسر، ویلیام.1۳۹۷. مدرسه کیفی. ترجمه علی صاحبی. انتشارات سایه سخن.
گلسر، ویلیام، 1399. معلم مدرسه کیفی. ترجمه علی صاحبی. انتشارات سایه سخن.
گلسر،ویلیام. ۱۳۹۷.کاربست تئوری انتخاب در مدیریت نیروی انسانی: مدیریت بدون زور و اجبار. ترجمه صاحبی، علی. چاپ پنجم.
هژبری، امیر؛ شفیعزاده، حمید.1396. رابطه سبک مدیریت کلاس مبتنی بر خلاقیت با کیفیت زندگی در مدرسه و اضطراب دانشآموزان. ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی. دوره هفتم، شماره3، ص 132-107.
Adeyemo, S. A. (2012). The relationship between effective classroom management and students’ academic achievement. European Journal of Educational Studies, 4(3), 367-381.
Allen, A., & Mintrom, M. (2010). Responsibility and School Governance, Educational Policy Originally Published Online.
Anderson,Judy. Gusen,Diane.1995. Creating the conditions.USA. New View. Chapel Hill.
Conway, R. & Foggett, J. (2017). Encouraging Positive Interactions. In P.Foreman & M. Arthur – Kelly (Eds.), Inclusion in Action (PP.245-298),Au: cenagage.
Egeberg, Helen Margaret.2018. FROM BELIEFS TO PRACTICE: AN EXAMINATION OF STUDENTS’ AND TEACHERS’ VIEWS ABOUT EFFECTIVE CLASSROOM MANAGEMENT. Thesis is for the degree of Doctor of Philosophy Murdoch University.
Glasser,w.1992. choice Theory in the classroom. New Yourk: Harper Collons.
Jayarathna, L. C. H. Perceived Social Support and Academic Engagement.2014. Kelaniya Journal of Management, Vol. 3 No. 2, July-December, 85-92.
Lewis, R. (2001). Classroom Discipline and Student Responsibility: The Student's View'', Teaching and Teacher Education, N 17(3), 307-319.
Loizou, E. (2009). In-service early childhood teachers reflect on their teachertraining program: reconceptualizing the case of Cyprus. Journal of Early Childhood Teacher Education, 30(3), 195-209.
McDonald, T. (2010). ClassroomManagement: EngagingStudents in Learning. Australia: Oxford University Press.
Onwuebuzie A.2001.Relationship between peer orientation and achievement cooperative learning-based research. J Edu Res.94(3): 167-170.
Schulz- Hardt,S., Thurow- kroning, B., & Frey, D. (2009). Preference- based escalation: A new interpretation for the responsibility effect in escalating commitment and entrapment. Organizational Behavior and human decision processes, 108, 175-186.