مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مدل‌یابی روابط ساختاری بین استرس شغلی، نگرش معنوی و سلامت روان کارکنان ناجا انجام گرفته است.
روش: با استفاده از روش نمونه گیری خوشه‌ای تصادفی از بین کلیه کارکنان کلانتری‌های نیروی انتظامی سطح شهر تهران 600 نفر انتخاب شده و پنج پرسشنامۀ 1) فرم کوتاه مقیاس استرس پلیس ایران(IPSS-A)؛ 2) سیاهه نگرش معنوی (SAI)؛ 3) پرسشنامه سلامت عمومی (28GHQ-)؛ 4) پرسشنامه رضایت شغلی نیروی انتظامی و 5) مقیاس عزت نفس روزنبرگ(RSES)در اختیار آنها قرار گرفته است. 356 مورد از آنها برای تجزیه و تحلیل آماری، معتبر تشخیص داده شده‌اند. جهت تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری، ضریب همبستگی، تحلیل مسیر و SEM استفاده شده است.
نتایج: علاوه بر بررسی معناداری ضرایب همبستگی، چهار مدل مختلف مورد ارزیابی قرار گرفتند که منطبق‌ترین مدل برای داده‌ها انتخاب شده‌است. در این مدل متغیرهای عزت نفس، استرس شغلی و رضایت شغلی به عنوان متغیرهای برونزا(مستقل)؛ و نگرش معنوی به عنوان متغیر واسطه‌ای، سلامت روان به عنوان متغیر وابسته را مورد پیش‌بینی قرار می-دهند.
بحث: یافته‌های پژوهش حاضر، همسو با تمامی یافته‌های قبلی، نقش تعیین‌کننده نگرش معنوی را در تبیین ارتباط بین استرس شغلی و سلامت روانی، در قالب یک مدل جامع‌تر شناسایی نموده است. این یافته-ها چنین ایجاب می‌نمایند که جهت ارتقای شیوه‌های مقابله، به منظور کنترل عوامل استرس‌زای شغلی کارکنان ناجا، به اعتقادات معنوی آنان، بیشتر توجه شود.
)